Cybanty to często stosowane urządzenia metalowe, z którymi zetknął się niemal każdy właściciel domowego warsztatu. Nazywane są również kłąbkami, obejmami, strzemionami lub po prostu – zaciskami. Cybanty służą przede wszystkim do mocowania określonych konstrukcji – przede wszystkim składających się z rur różnej grubości oraz wykonanych z różnych materiałów – a także ich usztywniania lub przyczepiania do nich określonych elementów. Niekiedy także korzysta się z cybantów jako zacisków, które pozwalają na regulację stopnia przepustowości danego przewodu. W takich wypadkach, cybant pozwala na ograniczenie lub zwiększenie np. ilości przepływającej przez daną instalację wody lub innych płynów.
Cybanty – podstawowe i najważniejsze właściwości
Cybanty to urządzenia uniwersalne, które można stosować do najróżniejszego typu konstrukcji. Przykładowo – znajdują zastosowanie zarówno w instalacjach przewodzących energię, jak i jako mocowania stosowane do masztów na różnego typu jednostkach pływających.
Podstawową i najważniejszą cechą każdego cybantu jest jego wielkość. Wyrażana jest za pomocą dwóch wartości – określających minimalną średnicę, którą dany cybant może osiągnąć oraz jego maksymalną rozpiętość. Dzięki temu, cybanty są urządzeniami w dużym stopniu uniwersalnymi – ten sam cybant może zostać użyty do mocowania rur o stosunkowo różnej grubości.
Dokonując wyboru danego cybantu, należy wziąć pod uwagę także materiał, z którego jest wykonany. W zależności od tego, konkretny wybrany przez nas cybant może nadawać się do stosowania przy różnych typach konstrukcji. Najczęściej wykorzystywanymi materiałami są stal pokrywana warstwą ocynku, który zwiększa wytrzymałość cybantu.
Cybanty ocynkowane ogniowo i galwanicznie – czym się różnią?
Ocynk nanoszony jest na cybanty na dwa odmienne sposoby, które w różnym stopniu wpływają na jego wytrzymałość. Są to przede wszystkim: ocynk ogniowy oraz ocynk galwaniczny.
W przypadku ocynku ogniowego – pokrywane nim cybanty charakteryzują się większym stopniem wytrzymałości i odpornością na różnego typu uszkodzenia. Przede wszystkim, ocynk ogniowy gwarantuje, że dany cybant będzie nadawał się do używania przez okres kilku lat oraz będzie odporny na uszkodzenia wynikające z negatywnego wpływu czynników atmosferycznych. Mowa tu przede wszystkim o zjawisku korozji, które znacząco obniża wytrzymałość cybanta.
Ocynk ogniowy nanoszony jest na cybant metodą tak zwanej „kąpieli ocynkowej”. W jej trakcie, cybant jest kilkakrotnie zanurzany w płynnym ocynku, który zastygając na jego powierzchni, tworzy kolejne warstwy. Pierwsza z warstw składa się zazwyczaj z “czystego” ocynku, który łącząc się z cząsteczkami stali, gwarantuje jego całkowite połączenie się z cybantem. Kolejne warstwy ocynku wzbogacane są o dodatkowe składniki. Ten sposób “warstwowego” nanoszenia ocynku gwarantuje, że cybant będzie nim pokryty w całości, wliczając w to także najtrudniej dostępne fragmenty urządzenia.
Ocynk galwaniczny jest mniej wytrzymałym sposobem wzmacniania cybantu. Tworzona w ten sposób warstwa ocynku jest cieńsza, a często także nierównomierna lub nawet niekompletna. Należy zaznaczyć, że nie pozostaje to bez wpływu na przydatność samego cybantu, który wykazuje się mniejszą odpornością na uszkodzenia mechaniczne i rozwój korozji. Mimo to, cybanty ocynkowane galwanicznie mogą być stosowane w przypadku konstrukcji o niedużej masie. Zaletą tego typu cybantów jest natomiast ich niższa cena.
